UN
Un, tarlalarda yetiştirilen ve kullanım alanı çok fazla olan bir gıda ham maddesidir. Un tamamen tahılların öğütülmesiyle elde edilen ince ince öğütülmüş gıda ham maddesidir. En çok ekmek ve hamur işleri olmak üzere temel olarak adlandırılan gıdaların ana unsurudur. Çok eski çağlardan beri başlayan un üretimi, önceleri un öğütme değirmenleri sayesinde öğütülüyordu.
Hasat zamanı olgunlaşan başaklar tarlalardan toplanır ve bu değirmenlerde öğütülerek, çuvallara konulup, kilerler de saklanırdı. Sanayi devriminden sonra buharlı makinaların kullanılması ile birlikte teknolojik gelişmeler boy göstermeye başlamış ve bu sektör de daha da canlanmıştır. Un üretimi seri bir hal alıp değirmenlerden ziyade fabrikasyon standartlara ulaşmıştır.
Un, genelde buğdaydan elde edilmektedir. Bilinmesi gereken başka birçok un çeşidinin de olduğudur. Arpa unu, yulaf unu, çavdar unu, nohut unu, mısır unu gibi çeşitli bitkilerden de elde edilen birçok un vardır. Bu unlarda hangi bitkiden elde ediliyor ise o bitkinin unu ismi şeklinde adlandırılırlar. Buğday unları daha çok ekmek ve hamur yapımında kullanılmaktadır.
Çavdar ekmeği yapımında ise çavdar unu kullanılır. Çavdar ununun sindirim sistemi için çok iyi olduğu bilinmektedir. B1, B6 ve B12 vitaminlerine sahip bu bitkiler un halini aldığında vitaminlerinden ve besleyici özelliğinden hiç bir şey kaybetmez. Hafıza ve sindirim sistemi kuvvetlendirici özellikleri vardır. Ve her bireyin yemesi gereken temel öğünlerden birisidir. Pirinç unu birçok sos için ideal olan bir un çeşididir ve daha çok Japonya bölgesinde kullanılmaktadır.
Kestane unu ve nohut unu çeşidi de bulunan unlar, Tang unu (Öğütülmüş bir çeşit deniz yosunudur.) Uzak doğu mutfaklarının vazgeçilmez ürünleri arasındadır. Herkesin damak tadına uymayacağı gibi, lezzetli ve bir o kadar da protein bakımından zengin olan bu unların tüketilmesi önerilmektedir. Slav ülkelerinde ve Türkiye'nin Karadeniz bölgesinde karabuğdaydan sık sık kara ekmek yapıldığı bilinmektedir. Bu ekmeğin kullanım ömrü diğer ekmelere oranla daha fazladır ve kolay kolay bozulmaz. Soya, patates ve meşe palamudunun unları birçok hastalık için iyileştirme özelliği alternatif tıpta kullanımları ile ispatlanmıştır.
Un, tarlalarda yetiştirilen ve kullanım alanı çok fazla olan bir gıda ham maddesidir. Un tamamen tahılların öğütülmesiyle elde edilen ince ince öğütülmüş gıda ham maddesidir. En çok ekmek ve hamur işleri olmak üzere temel olarak adlandırılan gıdaların ana unsurudur. Çok eski çağlardan beri başlayan un üretimi, önceleri un öğütme değirmenleri sayesinde öğütülüyordu.
Hasat zamanı olgunlaşan başaklar tarlalardan toplanır ve bu değirmenlerde öğütülerek, çuvallara konulup, kilerler de saklanırdı. Sanayi devriminden sonra buharlı makinaların kullanılması ile birlikte teknolojik gelişmeler boy göstermeye başlamış ve bu sektör de daha da canlanmıştır. Un üretimi seri bir hal alıp değirmenlerden ziyade fabrikasyon standartlara ulaşmıştır.
Un, genelde buğdaydan elde edilmektedir. Bilinmesi gereken başka birçok un çeşidinin de olduğudur. Arpa unu, yulaf unu, çavdar unu, nohut unu, mısır unu gibi çeşitli bitkilerden de elde edilen birçok un vardır. Bu unlarda hangi bitkiden elde ediliyor ise o bitkinin unu ismi şeklinde adlandırılırlar. Buğday unları daha çok ekmek ve hamur yapımında kullanılmaktadır.
Çavdar ekmeği yapımında ise çavdar unu kullanılır. Çavdar ununun sindirim sistemi için çok iyi olduğu bilinmektedir. B1, B6 ve B12 vitaminlerine sahip bu bitkiler un halini aldığında vitaminlerinden ve besleyici özelliğinden hiç bir şey kaybetmez. Hafıza ve sindirim sistemi kuvvetlendirici özellikleri vardır. Ve her bireyin yemesi gereken temel öğünlerden birisidir. Pirinç unu birçok sos için ideal olan bir un çeşididir ve daha çok Japonya bölgesinde kullanılmaktadır.
Kestane unu ve nohut unu çeşidi de bulunan unlar, Tang unu (Öğütülmüş bir çeşit deniz yosunudur.) Uzak doğu mutfaklarının vazgeçilmez ürünleri arasındadır. Herkesin damak tadına uymayacağı gibi, lezzetli ve bir o kadar da protein bakımından zengin olan bu unların tüketilmesi önerilmektedir. Slav ülkelerinde ve Türkiye'nin Karadeniz bölgesinde karabuğdaydan sık sık kara ekmek yapıldığı bilinmektedir. Bu ekmeğin kullanım ömrü diğer ekmelere oranla daha fazladır ve kolay kolay bozulmaz. Soya, patates ve meşe palamudunun unları birçok hastalık için iyileştirme özelliği alternatif tıpta kullanımları ile ispatlanmıştır.
